فرهاد رادفر

فرهاد رادفر
رواندرمانگر روانکاوانه، سوپروایزر، مدرس و پژوهشگر
- عضو هیأتمدیره و عضو هیأت علمی انجمن روان-کاوی خویشتن
- پژوهشگر همکار، مرکز مطالعات فرزندپروری – انستیتو روانپزشکی ایران
- مقیم ایران
تحصیلات و دورههای تخصصی کسب شده:
- کاندیدای دکتری روانشناسی بالینی دانشگاه شهید بهشتی
- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان دانشگاه شهید بهشتی
- گواهینامههای تخصصی رواندرمانی روانکاوانه: فروید، روابط اُبژه، کلاین و بیون (داخلی و بینالمللی)
حوزههای تخصصی:
- رواندرمانی روان-کاوانه بزرگسال
- تجربهی بالینی در درمان اختلالات مرتبط با آسیب و عوامل استرس زا-اختلالات تجزیه ای-اختلالات روان-تنی، خلقی، بحرانهای وجودی، مسائل هویتی و عاطفی- رابطهایی
- سوپرویژن بالینی و آموزش رواندرمانی روان-کاوانه
- مشاوره و آموزش والدین
- مشاوره و آموزش زوجین و خانواده
- مشارکت فعال در پروژههای فرهنگی و سلامت روان ایرانیان مهاجر
آثار علمی، ترجمه و تألیف:
مقالات علمی منتشرشده:
- 1. Habibi, M., Hosseini, F., Darharaj, M., Moghadamzadeh, A., Radfar, F., & Ghaffari, Y. (2018). Attachment style, perceived loneliness, and psychological well-being in smoking and non-smoking university students. The Journal of Psychology, 152(4), 226–236.
- 2. Zabihzadeh, A., Nejati, V., Maleki, G., Darvishi, M., & Radfar, F. (2012). The study of relationship between mind reading ability and big five factors of personality. Advances in Cognitive Sciences, 14(1), 19–30.
- 3. Mousavi, S. S., Nadri, M., Amiri, M., Radfar, F., & Farokhcheh, M. (2016). The predictive role of psychological flexibility and cognitive emotion regulation strategies on depression, anxiety and stress in type 2 diabetic patients. Middle Eastern Journal of Disability Studies, 9.
- 4. Nejati, V., Kamari, S., Shiri, E., & Radfar, F. (2016). Determining semantic network for Persian selected word and designing false memory scale (MAHAK) based on it. Journal of Cognitive Psychology, 3(3–4).
- 5. Radfar, F., Nejati, V., & Fathabadi, J. (2016). The impact of cognitive rehabilitation on working memory and verbal fluency in dyslexic students (a single case study). Thoughts and Behavior in Clinical Psychology, 11(40), 17–26.
- 6. Radfar, F., Nejati, V., Fathabadi, J., & Layegh, H. (2016). Effect of attention training on working memory function and reading components in pupils with dyslexia: A single-subject design study. Journal of Mazandaran University of Medical Sciences, 26(142), 194–212.
کتاب ها، ترجمه و تألیف:
- کمکهای اولیه روانشناختی: راهنمایی برای مددکاران-مترجم – انتشارات قلم مهر
- تابآوری از ۸ ماهگی تا ۱۸ سالگی -مترجم -انتشارات ارجمند (چاپ دوم)
- تولد تا پنجسالگی: راهنمای علمی والدگری -مترجم -انتشارات دانژه
- والدگری در خشونت خانگی-تألیف -با همکاری سازمان بهزیستی کشور
- منبع قدرت: درمانگری نوجوانان بزهکار -نشر ورجاوند
زبان:
رزرو وقت روان درمانی

معرفی
مسیر حرفهای درمانگر بسیار با رشد شخصی او درهمتنیده است. تجربهی درمان فردی، سوپرویژن تخصصی و حضور در آموزشهای بالینی، تنها جنبههایی از این مسیرند که بنیانهای بینش و توانمندی درمانگر را شکل میدهند. اما آنچه این مسیر را زنده و معنادار میسازد، رویارویی با تجربههایی است که در دل زندگی شخصی و حرفهای سر برمیآورند—تجربههایی اغلب بینام و بیزبان، ترسهایی ناگفته، خشمهایی بیراه، و دردهایی که گاه تنها به تن پناه میبرند. فهم معنای این تجربهها، برای من، در پرتو نگاه روان-کاوانه با کمک تجربه درمان شخصی و دریافت سوپرویژن تخصصی از روانکاوان معتبر بینالمللی، همراه با حضور مستمر در آموزشهای بالینی، طی روندی آهسته اما ژرف ممکن شده است؛ روندی که نهفقط درمانگر، که انسان بودن را نیز دگرگون میسازد. اتاق درمان برای من میدانیست برای تجربهی انسانیِ مشترک؛ جایی برای تحمل ابهام، برای شکلگیری ظرفیت دیدن و تابآوردنِ حقیقت، و برای ایمان به امکانی که هنوز پدیدار نشده است.
درمان شخصی و سوپرویژن
من رواندرمانگر، مترجم، نویسنده، مدرس و پژوهشگریام که دغدغه اصلیام، مشاهده و کوشش برای کشف و فهم ابعاد نادیدهگرفتهشدهی تجربههای انسانی بهویژه در شرایطی که تن و روان با رنج، بیماری، یا تروما مواجه میشوند. در مسیر حرفهایام، از روانکاوی کلاسیک و معاصر تا نظریههای پدیدارشناسی، علوم اعصاب، و نظریههای نوین تروما و تجزیه و علوم دیگر الهام گرفتهام، بیآنکه به یکی از آنها بسنده کنم. آنچه برایم حیاتیست، گوش سپردن به آن چیزیست که گفته نمیشود؛ آنچه غایب است، بریده شده، یا در سکوت بدن زندگی میکند در همین راستا سعی ام بر این است با کمک گرفتن و خوانش عمیق و متفاوت علوم مفاهیم جدیدی برای گسترش زبان روانکاوی و روانشناسی و فهم روان در حد توان خودم ارایه بدهم. باور من این است که هر نشانهای در بدن، واژهایست که باید شنیده شود؛ و هر سکوت، فریادیست که هنوز زبان خود را نیافته است.